Page 227 - Revista4

Retranca, bravú, festa. sexo que se facía bastante evidente nos concertos e festivais

nos que participaban estes grupos.

Dun lado —e sen querer caer en tópicos— temos unha Na miña opinión, o éxito deste estilo musical afastou,

cuestión comunmente aceptada como intrínseca ó pobo ocultou ou, cando menos, minimizou durante anos a

galego, como é a retranca, unha suposta sátira e/ou ironía presenza e repercusión, entre o público novo, doutros

implícita no noso sentido do humor, aplicable a case calquera estilos e grupos que si avogaban pola implicación política e

contexto ou situación, pero máis notable cando se quere social dende as súas letras e/ou dende os seus discursos, se

facer, adrede, certa burla de alguén ou algo. ben é certo que algúns grupos —os menos— conseguiron

Esta retranca, mesturada cunha irreverencia extrema axuntar as dúas cousas —festa e denuncia—, como no caso

e case sen límites (punk?) e un certo toque de rock rural dos Diplomáticos de Monte Alto.

desembocou a principios dos ‘90 no chamado rock bravú, Durante moito tempo —e isto inda ocorre hoxe en día!—,

que tanto éxito tivo —e inda ten— en Galiza, con grupos cando facía falla música para apoiar protestas políticas ou

como Os Diplomáticos de Monte Alto, e Herdeiros da Crus, sociais, a maior parte de grupos que facían acto de presenza

entre moitos outros. para colaboraren desinteresadamente coa súa música eran

Se ben é certo que ó mesmo tempo outros grupos como cantautores e grupos que xa levaban anos dando guerra.

Siniestro Total ou as Killer Barbies —e moitos outros que Isto acontecía e facíase evidente en multitude de citas,

ficaron no ámbito underground sen acadar unha sona como nas manifestacións do Día da Patria Galega ou en

semellante— tiraban polo punk, eu diría que en Galiza o favor da lingua galega, en concentracións de protesta contra

rock bravú é o estilo musical de noso que máis xente moveu certas medidas políticas ou contra as guerras das últimas

e que máis tempo perdurou —ata a actualidade—. décadas, en apoio do sector industrial, mariñeiro ou gandeiro,

Unha gran cantidade dos temas dos grupos contiñan letras contra as políticas europeas en materia de inmigración, ou

irreverentes pero sen apenas denuncia ou crítica social e no caso con máis repercusión en Galiza, o da catástrofe

política. Nesas letras abundaban historias banais mesturadas medioambiental causada polo Prestige e a marea negra en

con alcohol ou outras drogas, sexo, festa e cun predominio 2002, onde podiamos atopar nomes como os de Emilio Cao,

dunha linguaxe groseira que se adaptaba ben a un tipo de Fuxan os Ventos, A Roda, A Quenlla, inda que nalgún caso

público sedento precisamente dese tipo de diversión banal, concreto, como o dos Concertos Expansivos contra a Marea

“festeira” e cunha tendencia á mestura de alcohol, drogas e Negra, tamén participaran grupos como Os Diplomáticos

de Monte Alto ou Siniestro Total.

Xunto con eses cantautores e grupos había tamén en
ra/festival-da-poesia-defendese-do-ataque-do-pp-ser-independentis-

ta-non-delito/20190614111939080803.html moitas ocasións, hai que dicilo, unha listaxe de grupos de

226 227
Revist a de alces XXI Número 4 , 2019-2020